عوامل هورمونی و دورانهای زندگی: افسردگی در دوران پریود، بارداری و پس از زایمان
عوامل
هورمونی در دورانهای مختلف زندگی میتوانند تأثیرات مختلفی بر افسردگی داشته
باشند. در زیر به برخی از این دورانها و تأثیرات هورمونی آنها بر افسردگی اشاره میکنیم:
1. دوران پریود (دوران قاعدگی):
- تغییرات هورمونی: در
دوران پریود، تغییرات هورمونی طبیعی از جمله افزایش افستروژن و پروژسترون ممکن است
به تغییر در خلق و خو نسبت به روزهای عادی منجر شوند.
- پیشپردهای یا اختلال
تضادی افسردگی: برخی از زنان به عنوان علائم پیشپردهای افسردگی معروف به اختلال
تضادی افسردگی (PMDD) رنج میبرند که معمولاً در هفتههای قبل از
پریود ظاهر میشود.
2. بارداری:
- تغییرات هورمونی:
بارداری با تغییرات شدید در هورمونها همراه است. افزایش هورمونهای استروژن و
پروژسترون در این دوران ممکن است تأثیرات روحی را تغییر دهد.
- افسردگی پس از زایمان
(تاکینگ پارتنریم): بعد از زایمان، بسیاری از زنان با تغییرات هورمونی و فشارهای
جدید مادری مواجه میشوند و ممکن است افسردگی پس از زایمان یا تاکینگ پارتنریم (پس
از زایمان) تجربه کنند.
3. دوران انقطاعی (منوپوز):
- تغییرات هورمونی: در
دوران انقطاعی، تولید هورمونهای مهمی مانند استروژن کاهش مییابد. این تغییرات
ممکن است به تغییرات خلق و خو و افسردگی منجر شوند.
- اختلال تاکینگ پارتنریم
منوپوزی (پس از منوپوز): برخی از زنان پس از دوران منوپوز با افسردگی روبرو میشوند
که به عنوان اختلال تاکینگ پارتنریم منوپوزی شناخته میشود.
مهم است
بدانید که افسردگی در این دورانها به عوامل هورمونی خود واکنش نشان میدهد و ممکن
است به ترکیبی از عوامل روانی، اجتماعی، و فیزیکی نیز برگردد. در صورتی که افسردگی
در این دورانها به صورت شدید یا مزمن باشد، بهتر است با یک پزشک یا متخصص
روانشناس مشورت کنید. در برخی موارد، درمان دارویی یا مشاوره روانشناسی میتواند
مفید باشد.
Comments
Post a Comment